zaterdag 14 november 2015

Phone home...

Wat een jaar in Parijs tot nu toe. Ik was er een dag voor Charlie Hebdo, en nu dus ook een dag voor die fatale vrijdag de dertiende november. Vanochtend, bij het tekenen met mijn dochter tijdens judo van mijn zoon, ging het toch als vanzelf een bepaalde kant op. Waarom E.T. uit mijn pen rolde is voer voor psychologen, maar ik begrijp meer dan ooit dat hij naar huis wil bellen... (En laten we in onze steunbetuigingen aan Parijs ook denken aan Beiroet, Aleppo en alle andere brandhaarden verder van huis).



donderdag 27 augustus 2015

Moeder en dochter

Schaamteloos zelfplagiaat vond ik te gemakkelijk, dus is het nu voor een keertje een moeder met dochter geworden. Deze snedige opmerking was dan ook niet van mijn eigen dochter, maar van het zusje van haar vriendinnetje dat in het museum met haar moeder was... En vrouwen tekenen is natuurlijk ook leuker. 


De schedel heb ik trouwens nog op het laatste moment opnieuw gedaan. Ik was er al niet tevreden over, en het kan toch geen toeval zijn dat je dan opeens een prent van grootmeester Kuniyoshi tegenkomt, die je ooit wel had gezien, maar alweer vergeten was. Ik neem deze discrete handwijzing nederig aan... 


zaterdag 22 augustus 2015

De fik erin!

Er is een buurtbarbecue op komst, dus heb ik even een plaatje getekend dat daarbij aansluit. Al moet ik zeggen dat het subliminaal wel een apart idee is om op deze manier de fik in je eigen huis te gooien...


woensdag 29 juli 2015

Saturday morning...

Had ik me laatst vermand om een snelle balpentekening van onze jongste te maken, dan moest onze oudste er ook aan geloven... Bij deze een poging terwijl ze ansichtkaarten zat te schrijven, al moet ik bekennen dat ik er in Photoshop nog behoorlijk aan heb zitten trekken omdat ook zij er veel te oud uit zag op mijn tekening. Reden genoeg voor meer oefening dus. Maar ja, dat stil zitten hè...



maandag 13 april 2015

Beeldenstorm

Dat er in sommige delen van de wereld een nieuwe beeldenstorm gaande is, is natuurlijk erg triest (al is het gegeven dat sommige stukgeslagen beelden nep zijn, dan wel weer opmerkelijk...). Het is natuurlijk wel goede materie voor de cartoonist van het een tijdschrift over archeologie, waarvan de hoofdredacteur overigens eerder al eens heeft verklaard dat verlies van erfgoed niet in verhouding staat van het menselijke leed. Nu alleen maar hopen dat ik niet op de lijst van de AIVD sta omdat ik de vlag van de IS heb opgezocht op het internet...


zondag 15 februari 2015

Romulus en Re... mus

Het begint een subgenre te worden in mijn illustratiewerk: man (die enige gelijkenis vertoont met mijzelf) bekijkt met kind (dat best wel wat weg heeft van het mijne) een kunstobject, waarbij het kind iets grappigs zegt. Meestal leg ik het kind dan een eigen vondst in de mond, maar deze heeft ze echt zelf bedacht. Daarom mocht zij de kleur van de jurk bepalen...


zondag 8 februari 2015

Sunday morning...

Kinderen tekenen vind ik altijd ontzettend moeilijk. Het zijn niet alleen kleinere mensjes, ook alle verhoudingen zijn anders. Vandaar dat ik vanochtend even een poging waagde om uit de losse pols onze jongste te portretteren, terwijl hij aan het tekenen was (en helemaal niet stil zat...). Uiteindelijk ziet hij er nog veel ouder uit dan die bijna zes jaar die hij is, maar als zondagochtend-doodle met balpen voldoet het best...


vrijdag 23 januari 2015

Je suis Pontiac

Het is een heftig jaar tot nu toe. In de eerste week het Charlie Hebdo Massacre en nog in dezelfde maand overlijdt Peter Pontiac. Ik heb niet veel helden rondlopen in striptekenend Nederland, maar hij was toch wel de grootste. En dat zat er al vroeg in, bleek later, sinds het logo dat hij getekend had voor ons kerkblaadje. Daar heb ik nog een strip over gemaakt, voor een Pontiac-tribute van de website Stripster - in Kraut-stijl natuurlijk. Toen ik hem een tijd daarna tegenkwam op een borrel heb ik zowaar de moed gehad om hem aan te spreken (altijd riskant, met helden...). Ik heb er geen spijt van gehad: het was een erg leuk gesprek en hij bleek zich mijn strip zelfs te herinneren. Toen ik hem later een keer tegenkwam bij het Patronaat, herkende hij me zowaar. Het concert was afgelast, maar de avond was al goed. Waar hij ook is, ik hoop dat hij daar nu goede gesprekken heeft met Cabu en Wolinski...