zaterdag 14 november 2015

Phone home...

Wat een jaar in Parijs tot nu toe. Ik was er een dag voor Charlie Hebdo, en nu dus ook een dag voor die fatale vrijdag de dertiende november. Vanochtend, bij het tekenen met mijn dochter tijdens judo van mijn zoon, ging het toch als vanzelf een bepaalde kant op. Waarom E.T. uit mijn pen rolde is voer voor psychologen, maar ik begrijp meer dan ooit dat hij naar huis wil bellen... (En laten we in onze steunbetuigingen aan Parijs ook denken aan Beiroet, Aleppo en alle andere brandhaarden verder van huis).