Dramatic Irony on the Forest Moon...

Sommige vergaderingen zijn productief, maar niet noodzakelijkerwijs op de manier die de bedoeling was. Wat gebeurt er als de pen afdwaalt? Geek culture takes over. Bijna zonde om er nog aantekeningen naast te zetten...

Schtroumpfette noire

Eén van mijn favoriete momenten in De zwarte smurfen is altijd het einde geweest, als zelfs Grote Smurf gebeten is. Niet alleen omdat dat het moment in het verhaal is waarin definitief alle hoop op een goede afloop verloren lijkt, maar ook omdat het wel ontzettend cool stond, die zwarte Grote Smurf. Voortbordurend daarop heb ik me vaak afgevraagd hoe de zwarte Smurfin eruit zou zien. Een anachronisme natuurlijk, want die hele ellende speelde lang voor het moment waarop de Smurfin door Gargamel werd losgelaten op die nietsvermoedende blauwe kereltjes. Nieuwsgierig geworden heb ik besloten dat dan zelf maar eens te tekenen. Ik denk dat dit een hele nieuwe wending aan het verhaal had kunnen geven. Wie wil er immers niet door zo'n Smurfin in zijn staartje gebeten worden?

Fallocratie...

Het blijft fascinerend hoezeer er in de oudheid anders werd omgegaan met fallussymbolen dan in onze tijd (ik zou vele van onze uitwassen er graag voor inruilen). Maar het is altijd een dankbare invalshoek voor een cartoon. Dit beeldje heb ik ooit gespot in een museum bij Efes, Turkije. Al houdt dit plaatje natuurlijk voor de rest geen enkel verband met de werkelijkheid...