Soms kom je nog eens iets tegen in de archieven. We schrijven het einde van de vorige eeuw, en ik mocht meewerken aan een collectieve uitgave met strips van aanstormende talenten. Het thema, hoe een ongelukkige jeugd een artistieke goudmijn kan zijn, paste mij wonderwel. Ik haalde alles uit de kast, niet alleen grafisch, maar bovenal ook wat betreft frustraties van vroeger, geschoven in de schoenen van mijn favoriete alter ego, de dichter. Eigenlijk had ik materie voor vier bladzijden, maar zoveel tijd had ik niet, dus heb ik het gecomprimeerd naar drie. Toen ik later met mijn stoute schoenen in de TGV naar Angoulême op Joost Swarte was afgestapt (Fay Lovsky keek mee over de rugleuning van de stoel voor ons), bevestigde hij ook dat een verhaal er vaak beter van wordt als je het een pagina korter maakt dan je van plan was. Het was hoe dan ook goed toeven, die drie pagina's lang wentelend in nauwelijks versneden kinder- en puberleed. De liefhebber kan nog zoeken naar de verwijzingen naar werk van beroemde dichters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten